dinsdag 31 december 2013

Ik denk...





aan alles wat er het afgelopen jaar is gebeurd. Aan bekenden maar ook relatief onbekende mensen bij wie een ernstige ziekte is geconstateerd en die vechten voor hun leven. Ik denk aan twee dierbaren die dit gevecht verloren hebben en zijn overleden afgelopen jaar.


Ik denk aan de nabestaanden die het zwaar hebben, zeer zwaar. Die door moeten met hun leven.
Ik denk aan situaties in de wereld om ons heen, natuurgeweld, oorlogsgeweld, echtelijke ruzies die uitlopen in moorden, kleine kinderen die de dupe zijn van dit alles.

Ik denk aan het feit dat veel mensen het zwaar hebben, werkeloosheid, eenzaamheid. Ik denk aan het feit dat mensen zomaar vergeten zijn, ik denk dan aan de mevrouw in Rotterdam die 10 jaar dood was en die niemand gemist heeft.

Ik denk aan mensen die armoe kennen, die wekelijks naar de voedselbank moeten om de maand rond te komen. Ik denk dat dit steeds meer een gegeven wordt, steeds meer mensen afhankelijk worden.

Ik denk aan het uitkleden van de verzorgingsstaat naar de beroemde (beruchte?) participatiestaat, naar het feit dat we het met elkaar moeten doen, voor elkaar moeten zorgen.

Ik denk aan mede blogsters die het zwaar hebben en die dat delen met ons. Ik denk aan ze en wens ze al het goede toe.

Ik denk aan het feit dat ik NIETS te klagen heb, dat ik het goed heb. Dat mijn naasten het goed hebben. Ik denk dat we boffen.

Ik wens iedereen een tevreden jaar toe!

Juffrouw Waardvleugel

zondag 22 december 2013

Dit moet ik toch even kwijt...

Van week tussen de post en de kerstkaarten kwam deze envelop binnen.  Een uitnodiging om aan te schuiven in een van de kerken hier in de omgeving. We wonen in een nogal kerkelijk gebied, met zondagsrust (wat overigens heerlijk is). Maar dit gaat wat mij betreft echt alle perken te buiten.


In de envelop een label met een kromme spijker eraan. Met aan de ene kant van het label de tekst "Bent u onbruikbaar voor Jezus?"  en aan de andere kant de tekst "Alleen Jezus maakt recht wat krom is". Op zich werkelijk prachtig gevonden, het getuigt van veel creatief denken. Zeker.
Maar het voelt alsof de kerken terug gaan naar de koloniale tijd waarin we met spiegeltjes en kraaltjes de oorspronkelijke bewoner van een ver gebied een ander geloof opdringen.


En dat in deze tijd van vrijheid van keuze in geloof en het respect hebben voor elkaar over welke keuze dan ook gemaakt is en wordt. Ik trap er niet in en geloof er ook niet in. De kerk als instituut roept bij mij afkeer op. En geloven? Dat doe ik. Maar vooral in mezelf, mijn naasten en in de mensen die ook aan anderen denken en dat ook getuigen in goede daden en aandacht voor elkaar.

Wellicht stoot ik nu mensen tegen het hoofd, maar het is hoe ik denk. Een humanist in hart en ziel.

Fijne dagen!
Juffrouw Waardvleugel

zondag 15 december 2013

Gezellige hoekjes

Gisteren in het tuincentrum een kerstboom gekocht, een mooie Nordlander. Helaas niet goedkoop. Maar goed om iets meer dan twee weken te staan. Bloemen komen er dan toch het huis even niet in dus dat vergoedt de prijs iets.



Wat een spullen zeg in dat tuincentrum. Ongekend! Idioot ook. Zeker duizend, misschien wel meer verschillende kleuren ballen, slingers, lampjes, huisjes, kaarsenstandaards. Je kan het zo gek niet noemen of het stond er. Wat moeten we er allemaal mee? Wij kwamen er uit met een boom, wat takken, enkele cyclamen en twee mooie potten erbij. Viel dus mee.

Ik heb er iets tegen, tegen die ongebreidelde keuzemogelijkheden. Bij ons ieder jaar weer dezelfde kerstversiering in de boom, hooguit een vogeltje meer (traditie, jarenlang wordt er met kerst een vogeltje gekocht voor in de boom).
Gelukkig zie ik dat ook bij andere mensen, menig blogje heb ik hierover al gelezen.



Net even de zolder op gegaan en gekeken wat ik nog allemaal had aan versiering. Leuk is het dan als je dingen tegenkomt waarvan je 'het plaatje' even vergeten was. En ach, het komt toch allemaal op hetzelfde neer. Waar het om gaat is de vrede (en tevredenheid) in je hart.

Vandaag begonnen met iets van kerstsfeer aan te brengen, wat hoekjes zo hier en daar. De kerstboom volgt later deze week.





Straks lekker naar de bioscoop, The Hobbit.
Heerlijk vinden we dat, even helemaal van de wereld en opgaan in een fantasie wereld.

Fijne week!
Juffrouw Waardvleugel

zondag 8 december 2013

Water en winter

Ik kon niet achter blijven, veel blogs vertellen over de wintersfeer (kerstsfeer) die zijn intrede doet in menig huishouden. Zeker dat gebeurt heel langzaam ook bij ons. De eerste kerstkrans hangt inmiddels aan de voordeur. Zo langzaamaan verandert er dan ook meer. Plaids op de bank, herten-kussens, kaarsen. De open haard iets vaker aan. Sky Radio Christmas. Gezellig.

Maar toen ik eens even goed naar de foto's op mijn blog keek, zag ik een beetje voorjaar. Dat kon natuurlijk niet langer, inmiddels zijn de foto's verruild voor meer winterse sferen. Meer passend bij de tijd van het jaar.

In onze polder is het zeer nat op dit moment. Van de echte bevroren ondergrond is geen sprake. Het is blubber en een tikkeltje naargeestig...


Gelukkig vertelt het weerbericht meer kou. Daar ben ik aan toe. Een beetje autoramen krabben 's morgens heeft ook z'n charme. En .... het hoort bij winter!

Fijne dag nog.
Juffrouw Waardvleugel

donderdag 5 december 2013

Dank u Sinterklaasje!

Mijn lief en ik hebben veel gezongen bij de open haard maar nee hoor we vonden niets in onze schoen. En aan de twee oudste kleinkinderen maakte ik dat keer op keer kenbaar.
Jasmijn en Milou moesten er hartelijk om lachen "Oma, de Sint komt alleen maar bij kinderen niet bij grote mensen!!" en daar moest ik het mee doen.
Ik heb nog wel even geprobeerd of zij geen brief bij hun schoen konden leggen dat oma en opa ook graag een cadeautje wilden. Maar alle tekeningen, briefjes en het zingen van liedjes ten spijt tot vandaag geen enkele reactie van de Sint.

Maar wat schetst onze verbazing: vandaag bij thuiskomst werd er door de buurvrouw iets lekkers gebracht. Met een lang gedicht erbij. Een cadeau van Sinterklaas. LEUK!!







Het gedicht gaat over de aanleg van ons gas. De Sint heeft gevolgd dat het niet eenvoudig was, graven in de tuin, met als resultaat een groot gat en een eigen modderpoel. Hij besluit het gedicht:

... en bij deze nog een keertje een modderpoeltje van mij
maar hiermee ben je denk ik wel blij
laat hem jullie maar lekker smaken
dan zal je nare herinneringen wel kwijt raken...

Is dat niet lief? En zie je ons zitten, als lekkere roze marsepeinen varkentjes? ;)

Dank u Sinterklaasje.

Juffrouw Waardvleugel


zondag 1 december 2013

Af

Ziehier mijn laatst voltooide werkstuk: een vestje zonder mouwen. Eigen ontwerp. Heb simpelweg steken gezocht in een stekenboek en ben gaan breien. Ik mag wel zeggen dat het gelukt is.
Ben er erg content mee.
Nu rest er nog een bol, daar ga ik beenwarmers van maken. Leuk bij een spijkerrok, maillot of broek.



Nu eerst voor Marieke de haarband, pennen 7 heb nu al 15 cm gebreid. Dat gaat super snel.

Ook verder de tuin weer onderhanden genomen. Een hele kliko vol met bladeren eruit gehaald. En als je mocht denken dat ik dan nu klaar ben dan heb je het mis. Het overgrote deel moet nog. Maar goed het begin is er. De bladeren op de aarde laat ik altijd liggen tot het voorjaar. Dit betreft dus alleen even de straatjes vrij maken...

Het was weer een heerlijk weekend. 1 December alweer, nu begint het aftellen naar Sinterklaas, de kortste dag en daarna Kerst. Zo gezellig altijd weer, die donkere dagen. En kijk eens hoe mooi "onze polder" eruit zag vanochtend!!


Fijne week!
Juffrouw Waardvleugel